วิบุล, วิบูล หมายถึง ว. เต็ม, กว้างขวาง, มาก, ใช้ว่า วิบุลย์ หรือ วิบูลย์ ก็มี.(ป., ส. วิปุล).
ดู วิบุล, วิบูล.
ดู วิบุล, วิบูล.
[วิปะกาน, วิปฺระกาน] ก. ผิดฐานะ, ไม่เหมาะสม.(ป. วิปฺปการ; ส. วิปฺรการ ว่า ประทุษร้าย, แก้แค้น).
[วิปะกาน, วิปฺระกาน] ก. ผิดฐานะ, ไม่เหมาะสม.(ป. วิปฺปการ; ส. วิปฺรการ ว่า ประทุษร้าย, แก้แค้น).
[วิบปะติสาน, วิปฺระ] น. ความเดือดร้อน, ความร้อนใจ,(ภายหลังที่ได้กระทําผิด หรือเนื่องด้วยการกระทําผิด).(ป. วิปฺปฏิสาร; ส. วิปฺรติสาร).
[วิบปะติสาน, วิปฺระ] น. ความเดือดร้อน, ความร้อนใจ,(ภายหลังที่ได้กระทําผิด หรือเนื่องด้วยการกระทําผิด).(ป. วิปฺปฏิสาร; ส. วิปฺรติสาร).
[วิบปะโยก, วิปฺระโยก] น. ความพลัดพราก, ความกระจัดกระจาย,ความจากกัน. ว. เศร้าโศก เช่น วันวิปโยค แม่น้ำวิปโยค.(ป. วิปฺปโยค; ส. วิปฺรโยค).